Szkolenie ma formę nagrań wideo umieszczonych na specjalnej platformie oraz 3. spotkań online, podczas których uczestnicy wraz z prowadzącą omawiają studium przypadku. Spotkania odbędą się 5, 12 i 19 kwietnia, o 20:00. Warunkiem otrzymania certyfikatu jest aktywny udział w co najmniej dwóch spotkaniach online. Zaparciami nawykowymi nazywa się zaparcia powstałe na skutek powtarzanego, świadomego powstrzymywania się od oddawania stolca (defekacji). Jest to jeden z najczęstszych mechanizmów powstawania przewlekłych zaparć u dzieci. zaparcia nawykowe – tego typu zaparcia często występują u dzieci, w momentach przełomowych np. nauka korzystania z nocnika lub toalet w miejscach publicznych. Opory przed wydalaniem w przypadku zaparć nawykowych polegają na w pełni świadomej blokadzie wydalania. Zaparcia u dzieci mogą być skutkiem występującej alergii pokarmowej. Zaparcia nawykowe u dorosłych - przyczyny i objawy. Jak leczyć przewlekłe zaparcia u dorosłych? *Subscribe here: https://goo.gl/TBKXcA Nie wiem jak to jest z dorosłymi, ale u dzieci czopek traktowany jest jako ostateczność, właśnie z tego powodu, że dziecko uzależnia się od czopków i potem bez takiej pomocy nie potrafi zrobić samo kupy (zaparcia nawykowe). Podejrzewam, że u dorosłych może być podobnie, radzę pić dużo wody Zaparcia u dzieci są dość powszechną dolegliwością, jednak nie powinniśmy ich lekceważyć. Zazwyczaj ich przyczyny nie są poważne, ale mogą bardzo dokuczać oraz powodować stres u naszych pociech. Nieleczone zaparcia mogą się nasilać oraz prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i psychologicznych. . Zaparcia nawykowe u dzieci to częsta przypadłość. Dziecko tygodniami, a nawet miesiącami, potrafi unikać wizyty w toalecie, czego konsekwencją są poważne problemy zdrowotne. A utrwalony nawyk wstrzymywania kału często przechodzi w stan przewlekły. Dlatego bardzo ważne jest podjęcie odpowiedniego leczenia. Jakie są najczęstsze przyczyny i objawy zatwardzenia nawykowego u dzieci? Jak przebiega leczenie nawykowego zaparcia u dzieci? Zaparcia nawykowe u dzieci Spis treściZaparcia nawykowe u dzieci - przyczynyZaparcia nawykowe u dzieci - objawyZaparcia nawykowe u dzieci - leczenieZaparcia nawykowe u dzieci - zapobieganie Zaparcia nawykowe u dzieci to typowy przykład zaparcia psychogennego. Dziecko świadomie unika wypróżnienia, przez co dochodzi do rozluźnienia napięcia mięśniowego w jelicie grubym, co powoduje, że jest ono w stanie pomieścić większe ilości zalegającego kału. Efektem jest zmniejszenie czucia wypełnienia jelita. Dodatkowo jelito wchłania wodę, w związku z czym zalegający stolec zagęszcza się i z biegiem czasu tworzy coraz twardszą masę. Im dłużej taka sytuacja ma miejsce, tym bardziej bolesne staje się oddawanie kału przez dziecko. Zaparcia nawykowe u dzieci - przyczyny Zaparcia u dzieci to najczęściej schorzenie o podłożu psychicznym. Dzieci świadomie nie oddają stolca z różnych powodów: strach przed bólem, który towarzyszy wypróżnianiu wstyd lub obrzydzenie niechęć do załatwiać się poza domem (np. w szkolnych toaletach) Jednak u dzieci zaparcia nawykowe najczęściej są spowodowane wzmożonym, w następstwie nadmiaru stresów i bodźców, stanem napięcia nerwowego. W związku z tym zatwardzenie u dziecka może pojawić się przed ważnymi dla niego wydarzeniami, np. przed rozpoczęciem nauki w nowej szkole, w której samo będzie korzystało z toalety, a u młodszych dzieci np. przed nauką korzystania z nocnika. Przyczyną mogą być również problemy emocjonalne (np. konflikty w rodzinie). Wówczas oprócz leczenia zaparcia, może okazać się konieczna stała opieka psychologa, a nawet psychiatry dziecięcego. Zaparcia nawykowe u dzieci - objawy Objawem charakterystycznym są stolce suche, zbite, zazwyczaj silnie cuchnące, z domieszką śluzu, zwykle o wyglądzie kału bobkowego, ciemnobrązowe lub czarne. Dzieci cierpiące na zaparcia nawykowe, mogą skarżyć się na: ociężałość, senność, bóle głowy uczucie rozlanego ucisku i pełności w jamie brzusznej. Zaparcia nawykowe u dzieci - leczenie Jak leczyć zaparcia nawykowe u dzieci? Należy udać się do lekarza pediatry, który zazwyczaj przepisuje środki zmiękczające stolec i ułatwiające wypróżnianie. Najpopularniejsze leki tego typu to te na bazie substancji czynnej laktulozy - która nie wchłania się z przewodu pokarmowego, tylko dopiero w okrężnicy jest rozkładana przez bakterie jelitowe. Warto też stosować czopki ułatwiające wypróżnianie, które nie przechodzą przez przewód pokarmowy. Problem zaparć jest rozwiązywany w dolnym odcinku przewodu pokarmowego, w odbytnicy, dzięki temu dochodzi do niego fizjologicznie. Warto także skonsultować się z psychologiem, który pomoże ustalić przyczynę zaparć oraz zaproponuje odpowiednią psychoterapię. Można rozważyć także konsultację z dietetykiem, który opracuje odpowiednią (przyśpieszającą przemianę materii) dietę dla dziecka. W skrajnych przypadkach konieczna może być hospitalizacja, w celu oczyszczenia jelita grubego z zalegających mas kałowych oraz wdrożenie diety i leczenia farmakologicznego (trwającego nawet do 6 miesięcy). Porozmawiaj z dzieckiem! Ważnym elementem leczenia jest rozmowa z dzieckiem, podczas której należy uświadomić mu, że wypróżnianie się jest czymś zupełnie normalnym. Warto wytłumaczyć (najlepiej na rysunkach), czym jest kupa i jak przebiega proces wypróżniania. Można także uświadomić i oswoić dziecko z toaletą poprzez zabawę, np. w dom, gdzie lalki korzystają z toalety. Można także pobawić się w przewijanie niemowlęcia (na rynku są dostępne lalki, które nie tylko sikają). Pamiętaj, aby takie rozmowy przeprowadzać z dzieckiem w pewnych ostępach czasu, aby nie czuło się "przytłoczone" tematem. Zaparcia nawykowe u dzieci - zapobieganie 1. Dziecko powinno unikać stresów i napięć, które wyzwalają nadmierną kurczliwość błony mięśniowej jelit. 2. Możesz zastosować u dziecka zabiegi wzmacniające w sposób naturalny jego układ nerwowy (np. letnie kąpiele, masaże jamy brzusznej). 3. Pilnuj, by dziecko przyjmowało posiłki o ściśle określonych (stale tych samych) porach dnia. W ten sposób wykształcą się odruchy warunkowe regularnej pracy przewodu pokarmowego, a co za tym idzie - pojawią się regularne wypróżnienia. 4. Delikatnie namów dziecko, by rano (wtedy jelita pracują najlepiej) usiadło na toalecie lub nocniku, nawet wtedy, gdy nie odczuwa żadnego parcia i potrzeby wypróżnienia. 5. Uwzględnij w sposobie odżywiania się dziecka duże ilości drażniącego jelita błonnika (np. jarzyn, owoców, chleba razowego, kaszy gryczanej, fasolki szparagowej). 7. Nigdy nie zwracaj dziecku uwagi i nie komentuj, że znów nie zrobiło kupki. W zamian możesz chwalić dziecko po każdej udanej wizycie w toalecie. Możesz także wprowadzić system motywacyjny, np. za każdą zrobioną kupę dziecko dostanie naklejkę z ulubioną postacią z bajki lub inną nagrodę. 8. Możesz także załatwiać swoje potrzeby razem z dzieckiem (mama siedzi na sedesie, a dziecko obok na nocniku). Wtedy wizyta w łazience nie kojarzy się dziecku źle. Zaparciami nawykowymi nazywa się zaparcia powstałe na skutek powtarzanego, świadomego powstrzymywania się od oddawania stolca (defekacji). Jest to jeden z najczęstszych mechanizmów powstawania przewlekłych zaparć u i przebieg zaparć nawykowych u dzieci Objawy zaparć nawykowych (nazywanych niekiedy "czynnościową retencją kału") mogą dotyczyć dzieci w praktycznie każdym wieku - od niemowlaka do nastolatka. Podłożem zaburzeń jest powtarzające się unikanie defekacji pomimo nagromadzenia mas kałowych w bańce odbytnicy. Przyczyną jest albo strach przed bólem związanym z przechodzeniem mas kałowych przez kanał odbytu (typowe dla mniejszych dzieci), albo świadome przetrzymywanie stolca w celu wypróżnienia się dopiero w domu, gdy dziecko odczuwa wstyd lub obrzydzenie do korzystania z ubikacji w przedszkolu lub w dwa typowe momenty w życiu dziecka, stwarzające zagrożenie powstania zaparć nawykowych:1) Rozpoczęcie nauki świadomego oddawania stolca na nocnik lub do ubikacji2) Rozpoczęcie zajęć w przedszkolu lub w szkoleJelito grube i odbytnica potrafią szybko i skutecznie zaadaptować się do zwiększonej ilości zalegającego stolca poprzez rozluźnienie napięcia mięśniówki jelit i zmniejszenie czucia wypełnienia odbytnicy. Ten mechanizm jest bardzo przydatny w przypadkach incydentalnej potrzeby powstrzymania defekacji, ale gdy dziecko regularnie przetrzymuje stolec, doprowadza to do utrwalonego rozdęcia odbytnicy, połączonego ze zmniejszeniem czucia wypełnienia zbyt długo zalegający stolec dodatkowo zagęszcza się (jelito grube bardzo skutecznie wchłania wodę ze stolca), co powoduje ból przy próbie defekacji zbitego stolca, będący dodatkowym czynnikiem zniechęcającym dziecko do regularnego korzystania z skrajnych przypadkach dochodzi do ogromnego rozdęcia i znieczulenia odbytnicy z zaleganiem mas kałowych, które drażnią ściany jelita powodując powstanie płynnego wysięku wyciekającego z odbytu w sposób niekontrolowany (codzienne brudzenie bielizny). W tej fazie choroby dziecko często nie potrafi już samodzielnie opróżnić odbytnicy i jest uzależnione od wlewek doodbytniczych lub innych środków udać się do lekarza i leczyć zaparcia nawykowe u dzieci Porady pediatry lub lekarza rodzinnego wymagają wszystkie dzieci z dłużej trwającymi zaparciami nie ulegającymi poprawie pomimo leczenia dietetycznego i podawania dostępnych bez recepty środków rozmiękczających stolec (Laktuloza, Forlax). Szczególnie alarmujące są zaparcia w fazie uzależnienia od przewlekłego stosowania środków przeczyszczających, lub zaparcia połączone z okresowym brudzeniem bielizny (popuszczaniem stolca).W wielu przypadkach podłożem zaparć są zaburzenia emocjonalne lub dysfunkcja rodziny (konflikty w rodzinie, rozwód rodziców, rodziny przeżywające poważne problemy prawno-finansowe). W takich przypadkach konieczna jest stała opieka psychologa lub psychiatry przypadku zaawansowanych zaparć nawykowych najlepszą metodą postępowania jest hospitalizacja w celu jednorazowego, radykalnego oczyszczenia jelita grubego z zalegających mas kałowych, z następowym wdrożeniem postępowania dietetyczno-farmakologicznego zapewniającego rozluźnienie konsystencji sposób leczenia daje największą szansę szybkiego odzyskania prawidłowego czucia i kurczliwości końcowego odcinka jelita grubego, aczkolwiek należy podkreślić, że w większości przypadków intensywne leczenie utrzymujące nieco luźniejszą konsystencję stolców jest konieczne przez okres nawet 3-6 zasadą jest prosta i logiczna reguła, że im dłużej trwało zaleganie zapartych mas kałowych w odbytnicy tym dłużej trwa odzyskiwanie przez jelito prawidłowej funkcji. Jeżeli pacjent jest hospitalizowany, to po wyczyszczeniu jelita zwykle wykonuje się badanie radiologiczne (wlew jelita grubego). Jest to badanie niezbędne przy podejrzeniu wad anatomicznych jelita lub przy podejrzeniu tzw. choroby zaparć nawykowych u dzieci W zaparciach nawykowych podstawą leczenia domowego jest zastosowanie środków zmiękczających stolec, tak aby jak najbardziej zmniejszyć ryzyko bólu lub dyskomfortu przy defekacji. Najpopularniejszym środkiem tego typu jest laktuloza (Lactulosum, Duphalac, Normalac). U starszych dzieci dobre efekty daje Forlax. Należy pamiętać, że minimalną skuteczną dawką laktulozy jest 1 ml na każdy kg masy ciała dziecka na dobę (czyli dla dziecka ważącego 10 kg co najmniej 10 ml na dobę - np. 2x5 ml).W razie potrzeby dawkę można zwiększać nawet do 3 ml/kg/dobę, czyli w podanym przykładzie dziecka ważącego 10 kg dawką możliwą do zastosowania jest nawet 3x10 ml (łącznie 30 ml na dobę). U małych dzieci, uczących się oddawania stolca, konieczne jest stworzenie atmosfery życzliwości i aprobaty dla dziecka, tak aby czuło zachętę do regularnego oddawania stolca. W takiej atmosferze należy podejmować codzienne próby wysadzania dziecka na nocnik lub leków rozmiękczających stolec zalecane jest udzielanie pochwał lub nagród w zamian za skuteczną, regularna defekację, tak aby zastąpić sprzężenie zwrotne ujemne (ból powodujący powstrzymywanie się od defekacji) sprzężeniem dodatnim (łatwo wydalający się luźny stolec + nagroda i dobra atmosfera w domu). . Powtarzanie takich zabiegów powoduje duży uraz psychiczny i wytwarza nieprawidłowy wzorzec defekacjiZdecydowanie należy unikać stymulowania defekacji manewrami typu wkładanie do odbytu palca lub termometru(uzależnia od tego typu stymulacji odbytu). U dzieci starszych wskazane jest porozumienie się z nauczycielami w przedszkolu lub w szkole, tak aby zmniejszyć niechęć dziecka do korzystania z toalety poza obiekcje dziecka są uzasadnione, ale dają się łatwo poprawić (np. brak papieru toaletowego lub niedomykające się drzwi w toalecie w szkole itp.). Przydatne jest zwiększenie aktywności fizycznej. W aspekcie długoterminowym ważne jest przyzwyczajenie dziecka do zdrowej diety z dużą ilością warzyw i owoców oraz odpowiednią ilością płynów (dieta bogatoresztkowa).Materiały zawarte w dziale Specjalista Radzi mają charakter informacyjny i należy je traktować jako dodatkową pomoc przy udzieleniu niezbędnej pomocy choremu oraz jako ewentualny wstęp do leczenia przez specjalistę. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji umieszczonych w dziale Specjalista Radzi. 10:31 Nasz 2,5-letni synek od roku ma kłopoty z wypróżnieniem. Stolce (dosyć luźne, ale gęste) oddaje co pięć, siedem, a nawet dziesięć dni. Przed wypróżnieniem odczuwa niepokój, robi się smutny, przetrzymuje. Potem wyraźnie cieszy się, że ma już to za sobą. Ten lęk wziął się chyba stąd, że mały miał kilka razy lewatywę, a także dostawał czopki (teraz prosi: ?Mamo, nie cyk, nie?). Lekarz z poradni gastroentorologicznej nie stwierdził niczego niepokojącego i zapisał lactulosum, ale nie ma żadnej poprawy. Pani synek jest w wieku typowym dla tzw. zaparcia nawykowego, czyli wstrzymywania stolca z powodu utrwalonej obawy przed wypróżnieniem. Pierwotną przyczyną może być ból spowodowany zatwardzeniem albo uraz emocjonalny związany ze sprawami nocnikowymi. Prawdę mówiąc, trzeba się uzbroić w cierpliwość i nie robić z tego wielkiej sprawy (wypatrywać stolca, nalegać, dopytywać się). Warto zadbać o to, by synek jadł dużo świeżych warzyw i owoców, ciemne pieczywo i jogurty. Przepisaną przez lekarza laktulozę trzeba podawać regularnie i długo (przez wiele miesięcy) w odpowiedniej dawce (1-3 ml/kg/dobę). Rok temu mój półroczny wtedy Kubuś trafił do szpitala z powodu zakażenia dróg moczowych. Sześć razy próbowano mu zrobić badanie rentgenowskie z użyciem kontrastu, ale ciągle się nie udawało z powodu gazów w jelitach. Przed każdą z tych prób Kuba miał przynajmniej dwie lewatywy i czyszczenie rurką. Podawano mu też Esputicon, Debridat i Lactulose-MIP. Nie pozwolono mi go karmić po kilkanaście godzin. Po wyjściu ze szpitala zaczęło się piekło. Mały zaczął oddawać stolec co kilka dni i ze strasznym krzykiem. Nie pomaga dieta bogata w błonnik i nabiał i całkowite odstawienie czekolady. Zaparcia trwają, a on panicznie boi się nocnika. To tak zwane zaparcie nawykowe. U synka jest ono następstwem przykrych zabiegów, ale wiele dzieci, które w tym wieku muszą się wypróżniać poza domem nawet w mniej dramatycznych niż szpital okolicznościach, reaguje podobnie. Kubuś zaczął się bać oddawać stolec. Proszę zachować spokój i pozwolić dziecku robić kupkę, kiedy chce i gdzie chce. Nie sadzać go na nocniku, bo to budzi w małym złe skojarzenia. To dobrze, że stosuje Pani dietę. Poza tym dziecko powinno przez kilka miesięcy przyjmować laktulozę (1-3 ml na kilogram wagi ciała na dobę), by stolec miał zawsze konsystencję pasty do zębów. Można też na noc podawać do kiszki stolcowej maść Rectosol przez 10-14 dni, ale tylko jeśli mały na to pozwoli, by nie potęgować psychicznego urazu, jakiego nabawił się w szpitalu. Forum: Noworodek, niemowlę W sierpniu i wrzesniu mielismy problem z zaparciami. Wynikalo to z tego, ze Amelia wstrzymywala kupke, bo nie chcialo sie jej zrobic, a pozniej bala sie robic kupke, bo to boli. Wydawaloby sie, ze problem zwalczylismy odpowiednia dieta i dlugimi rozmowami, ze kupka musi codziennie wychodzic, bo inaczej boli itp. Od jakiegos czasu mamy jednak taki problem, ze przynajmniej raz w tygodniu Amelia dostaje bolow brzuszka, poci sie i robi wielka luzna kupke (tego dnia moze to sie zdazyc 2-3 razy dziennie). Robilismy posiew kalu, bo na poaczatku nie laczylismy tego z zaparciami. Nie ma zadnych bakterii i pasozytow. Lekarz postawil diagnoze, ze to tzw. “falszywe biegunki” lub biegunki zapraciowe. Wlasciwie Amelia nie ma juz jako takich zaparc. Kupka jest bez problemu codziennie. Problem tylko w tym, ze Amelia nie wyproznia sie zupelnie (co tez definiuje sie jako zaparcie). Siada na toalete i jak tylko cos wyjdzie, schodzi i nie chce juz dalej siedziec. Wyproznianie trwa u niej doslownie 10 sekund. Tlumaczenia tym razem nic nie pomagaja. Mial ktos podobny problem? Mam tez pytanie, co sie robi z tymi “falszywymi biegunkami” w Polsce? Nam lekarz powiedzial:”samo sie ureguluje”. Bożka, Amelia i Klara Hej Dziewczyny, Mam ogromny problem z moją córeczką, który trwa już ponad 10 m-cy!!! Wszystko to trwa od końca lutego 2012 r. Hania w maju skończy 4 latka, nie robi kupki tylko ją wstrzymuje. Chowa się, krzyżuje nóżki i tak mocno wstrzymuje tą kupkę, że nawet tydzień, półtora tygodnia jej nie robi, tylko popuszcza jak już nie jest w stanie jej wstrzymać. Nie wiem co robić, nie mam już siły. Była przez ponad 4 m-ce na lekach i nie było żadnej zmiany. Byliśmy także u pani psycholog. Stwierdziła, że mała nie była przygotowana do robienia kupki do muszli, za szybko chcieliśmy to wprowadzić, za dużo o tym mówilismy (od wrzesnia mała chodzi do przedszkola). Poradziła, aby Hania miała nadal dietę, nie zwracać uwagi na nią kiedy sie chowa i ściska, ogólnie dać jej spokój, żadnych lewatyw a tylko nagradzanie za małe osiągniecia, dużo ruchu i po miesiacu powinno byc ok. Ale nadal nie jest. Słodycze ograniczam - są małą nagrodą za nawet najmniejszą kupkę, dużo ruchu ma a z rana podaję jej Lactulosum, chociaż jej kupki po tygodniu nie są ani suche ani bardzo twarde. Boje sie bardzo, bo to już trwa tak długo... Nawet jeśli zrobi po długim czasie duuużą kupkę to i tak czuję, że nie do końca sie wypróżniła, brzuszek jest powiększony i trochę twardy. W ogóle mam wrażenie, że ciagle ma duży brzuszek. Rozmowy nic nie pomagają, próbuje jej tłumaczyć dlaczego brzuszek jest twardy. Nie mam odpowiedzi dlaczego ściska kupkę... Co robić? Pediatra rozkłada ręce, chyba nie miała takiego przypadku. Może w szpitalu beda w stanie nam pomóc? Ale jak długo? Proszę piszcie... Czy Wam się udało z tego wyjść? Jak? ZAŁAMANA MAMA.

zaparcia nawykowe u dzieci forum