Operacyjnie zespolono kości płytkami blokowanymi. Zastosowano dwie płytki tytanowe: jedna 8 otworów i druga 7 otworów oraz 10 szt. śrub blokowanych i 2 szt śrub korowych Leczenie zakończono w 05.2018 r. Płytki nie powodują ograniczeń ruchowych ręki, nie odczuwa żadnej blokady w trakcie ruszania ręką, nie ma żadnych dolegliwości Trening na zdrowy kręgosłup. Coraz więcej osób zmaga się z wadami postawy. Wszystko przez siedzący tryb życia. Jeździmy samochodem, potem pracujemy przed komputerem, a nasze plecy cierpią. Sprawdź, jakie ćwiczenia wzmocnią kręgosłup. Lek. Tomasz Kowalczyk Ortopedia. 84 poziom zaufania. możliwe. Kości śródstopia mogą ulec złamaniu, czyli przerwaniu ciągłości tkanki kostnej na skutek działania siły zewnętrznej. Rehabilitacja pacjentów po Występuje częściej w wieloodłamowych złamaniach nadkłykciowych niż jako uraz izolowany przy uderzeniu głowy kości promieniowej w główkę kości ramiennej przy zgiętym łokciu. Po złamaniu główka stanowi wolne ciało chrzęstno-kostne w stawie. Wymaga zespolenia przy dużym fragmencie i usunięcia fragmentu małego. Czasem pomocnym badaniem dodatkowym jest scyntygrafia kości, która dokładnie pokazuje ukrwienie kości lub ogniska ich rozpadu. Leczenie. Leczenie zachowawcze rzadko przynosi skuteczne efekty; najczęściej stosuje się je w przypadku małych stawów rzekomych np. po złamaniu kości łódeczkowatej. Leczenie obejmuje: Bóle kręgosłupa. Spędzamy zbyt wiele czasu w pozycji siedzącej. Prowadzi to do bólu pleców. Warto wstać,przejść się. Zredukujemy wtedy dolegliwości bólowe kręgosłupa. liczba i jakość danych które Pan przekazuje są niewystarczające do wydania jakiejkolwiek opinii na temat przyszłej sprawności ręki. . Złamanie nadgarstka następuje najczęściej na skutek upadku, podczas którego człowiek automatycznie próbuje podeprzeć się ręką. Ta część ręki ma skomplikowaną budowę, więc i złamania bywają niekiedy złożone. Jak wygląda leczenie? Objawy złamania nadgarstka Ludzki nadgarstek składa się z aż ośmiu kości: łódeczkowatej, księżycowatej, trójgraniastej, grochowatej, czworobocznej większej, czworobocznej mniejszej, główkowatej, haczykowatej. Tak złożona budowa umożliwia człowiekowi wykonywanie precyzyjnych ruchów dłonią, jednak fakt, że kości te są bardzo drobne, zwiększa ryzyko powstawania ich urazów. Złamanie nadgarstka często też bywa skomplikowane, kiedy pęka nie jedna, a kilka kości na raz lub gdy przy złamaniu kość się przemieszcza. Jak wygląda złamany nadgarstek i jakie symptomy świadczą o powstałym urazie? Objawy złamania nadgarstka to przede wszystkim: ból – ma on różne nasilenie w zależności od rodzaju złamania, obrzęk – opuchlizna po złamaniu nadgarstka niekiedy pojawia się od razu, innym razem – dopiero po jakimś czasie, zasinienie – również pojawiające się w różnych odstępach czasowych od powstania urazu, drętwienie palców – po złamaniu nadgarstka dochodzi czasem do ograniczonej ruchomości nie tylko w obrębie samego stawu, ale również całej dłoni, zniekształcenie stawu – złamany nadgarstek może być nie tylko spuchnięty, ale również nienaturalnie wykrzywiony. Niekiedy dochodzi do tzw. „cichego” złamania, które z początku wygląda bardziej na stłuczenie i bywa bagatelizowane przez pacjentów. Jak rozpoznać złamanie nadgarstka, kiedy nie daje ono od razu wyraźnych objawów (ból nie jest silny, a ręka nie puchnie w oczach)? Warto wówczas sprawdzić, czy ból nie nasila się podczas chwytania dłonią różnych przedmiotów lub podczas uciskania miejsca zwanego „tabakierką anatomiczną” – punktu dłoni umiejscowionego poniżej nasady kciuka. Złamanie nadgarstka z przemieszczeniem Ponieważ budowa ludzkiego nadgarstka jest tak złożona, wyróżnia się wiele rodzajów jego złamań. Najgroźniejsze i najtrudniejsze do wyleczenia jest złamanie nadgarstka z przemieszczeniem, kiedy pęknięta kość zmienia swoje fizjologiczne położenie. Wówczas objawy urazu są też najbardziej nasilone i długo się utrzymują. Najczęściej dochodzi do złamania kości nadgarstka zwanej łódeczkowatą (ok 70% wszystkich przypadków). Przeważnie następuje ono podczas uprawiania sportów, w których osoba aktywna narażona jest na upadek – jazdy na rolkach lub rowerze, jazdy konnej, łyżwach, nartach itd. Kiedy odłamki kości zostają przesunięte ze swego normalnego położenia, wówczas mówi się o złamaniu kości łódeczkowatej z przemieszczeniem. Do złamań w nadgarstku zalicza się również złamanie nasady dalszej kości promieniowej, czyli tej umiejscowionej między nadgarstkiem a łokciem. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje urazów tej okolicy: złamanie Collesa – pęknięcie nasady dalszej kości promieniowej z przemieszczeniem w kierunku grzbietowym, powstaje z reguły na skutek silnego upadku na wyprostowaną rękę, złamanie Smitha (zwane też odwróconym złamaniem Collesa) – pęknięcie nasady dalszej kości promieniowej z przemieszczeniem w kierunku dłoniowym. Złamanie nadgarstka z przemieszczeniem jest zdecydowanie groźniejsze niż to bez przemieszczenia. Często wymaga ono interwencji chirurgicznej mającej na celu przywrócenie właściwej budowy stawu. Niekiedy podczas zabiegu w złamane miejsce wstawia się druty, których zadaniem jest stabilizacja kostnych odłamków. Rehabilitacja po złamaniu nadgarstka W zależności od rodzaju złamania lekarz wdraża odpowiednie postępowanie, by przywrócić ręce ruchomość i pierwotną sprawność. Niezwykle ważna dla odzyskania sprawności jest rehabilitacja nadgarstka po złamaniu. Ile trwa? Przede wszystkim zależy to od rodzaju urazu. Złamanie nadgarstka bez przemieszczenia goi się znacznie szybciej, a pełną ruchomość i precyzję można przywrócić ręce w niedługim czasie. Ważne jest jednak, by ćwiczenia rozpocząć jak najwcześniej. Jak ćwiczyć nadgarstek po złamaniu? Najlepiej zacząć wówczas, gdy ręka jeszcze usztywniona jest gipsem. Nie można wówczas poruszać samym stawem, ale próby poruszania palcami dłoni są istotne dla dalszego procesu przywracania sprawności. Po zdjęciu usztywnień pacjent powinien skonsultować się ze specjalistą celem dobrania właściwego zestawu ćwiczeń. Ponieważ rodzajów urazów jest bardzo wiele, najlepiej dopasować ćwiczenia indywidualne na nadgarstek po złamaniu – odpowiednie dla danego pacjenta i urazu, którego doznał. W rehabilitacji złamanego nadgarstka niezwykle ważna jest systematyczność. Bez niej znacząco wzrasta ryzyko pozostania zniekształceń, przykurczów czy ograniczenia ruchomości. Rehabilitacja po złamaniu nadgarstka z przemieszczeniem Każde złamanie z przemieszczeniem leczy się znacznie trudniej, ponieważ przed założeniem gipsu czy innego usztywnienia, konieczne jest przede wszystkim przywrócenie fizjologicznego ułożenia kostnych odłamków. Wymaga to operacji, a co za tym idzie – przecinania tkanek, których późniejsze gojenie również wydłuża rekonwalescencję. Aby ręka złamana w nadgarstku – w którym doszło do przesunięcia odłamków – odzyskała sprawność, rehabilitacja musi być bardzo regularna i długotrwała. Niekiedy trzeba roku lub nawet kilku lat, by przywrócić dłoni pierwotną siłę i ruchową precyzję. Rehabilitacja ręki po złamaniu nadgarstka często (oprócz ćwiczeń ruchowych) obejmuje zabiegi rehabilitacyjne, takie jak: laseroterapia, jonoforeza, krioterapia, magnetoterapia. Przyspieszają one gojenie, stymulując regenerację uszkodzonych tkanek. Zaniechanie rehabilitacji po złamaniu nadgarstka z przemieszczeniem może prowadzić do powikłań, które utrudniają późniejsze codzienne funkcjonowania. Wśród nich wymienia się m. in. zespół cieśni nadgarstka, trwałe zniekształcenie, ograniczoną ruchomość. Kość piszczelowa – budowa i choroby. Złamanie i stłuczenie Ból przedramienia: w różnych pozycjach. Przyczyny i leczenie Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Czym jest złamanie ręki w nadgarstku? Złamania nadgarstka należą do jednych z najczęściej występujących uszkodzeń tego rodzaju w obrębie kończyn górnych. Złamania ręki w nadgarstku najczęściej dotyczą osób starszych, z towarzyszącą im osteoporozą (zmniejszoną gęstością kości) oraz podczas niesprzyjających warunków pogodowych (pierwszy śnieg, ulewy, przymrozki). Wtedy też dochodzi do zmniejszenia uwagi oraz stabilności gruntu pod nogami. Złamania mogą być stabilne (niewymagające nastawienia) i niestabilne (w wyniku pojawienia się wielu odłamów). Odłamy w przypadku złamania kości promieniowej mogą kierować się: grzbietowo (złamanie nadgarstka Collesa), w kierunku dłoniowym (złamanie nadgarstka typu Smitha). Jakiej okolicy dotyczą złamania nadgarstka? Nadgarstek zbudowany jest z 8 malutkich kości nadgarstka ułożonych w 2 rzędy oraz z dwóch kości przedramienia: kości promieniowej i łokciowej, których dalsze końce połączone są z dalszą częścią ręki. Złamania najczęściej dotyczą końca dalszego kości promieniowej i łokciowej oraz kości łódeczkowatej. Kto jest podatny na złamania w obrębie nadgarstka? Podatni na złamania są wszyscy, aczkolwiek u osób starszych, które ulegają upadkom na ręce, ta podatność jest większa. Związane jest to ze zmniejszoną koordynacją i reakcjami równoważnymi oraz zmniejszoną wytrzymałością kości. Złamania w nadgarstku również dotyczą osób młodych, aczkolwiek złamanie musi mieć znacznie większą energię uderzenia bądź upadku. Złamanie nadgarstka – objawy Jeżeli zachowana jest ciągłość powłok skórnych i żaden z elementów kostnych nie wystaje poza obręb ciała (złamania otwarte), to nie jesteśmy gołym okiem rozpoznać złamania kości nadgarstka. Podczas samego upadku może być słyszalny trzask lub pęknięcie. Występują objawy dodatkowe (nierównoznaczne ze złamaniem), należą do nich: ból (podczas ruchomości w obrębie ręki, palców), ból palpacyjny, obrzęk, zwiększona temperatura w okolicy nadgarstka. Z czasem ręka może być zasiniona w wyniku przerwania ciągłości naczyń krwionośnych i wylewem krwi poza światło naczynia, jednakże ten objaw występuje z kilkudniowym opóźnieniem. Najważniejszym objawem złamania nadgarstka jest upośledzona czynność ręki z towarzyszącym bólem. Jak rozpoznać złamanie nadgarstka? Chociaż istnieją dodatkowe objawy złamań nadgarstka (z przemieszczeniem i bez) to żaden diagnosta nie jest w stanie postawić 100% diagnozy bez wykonania badania obrazowego. Każde złamanie winno być poddane badaniu rentgenowskiemu (RTG) bądź w przypadku niejednoznacznych wyników nawet tomografii komputerowej (TK) lub badaniu rezonansem magnetycznym (MRI). Rzadko spotykamy w diagnostyce obrazowej złamań w nadgarstku badanie USG. Leczenie złamania nadgarstka Leczenie zależy tak naprawdę od stabilności danego złamania. Pierwszym celem, jaki terapeuta i lekarz chcą wspólnie osiągnąć to pełny zrost kostny. Pełny zrost kostny musi być przy zachowanej geometrii stawów. Wszystko zależy od charakteru uszkodzenia. W przypadku złamania nadgarstka z przemieszczeniem część odłamów jest stabilizowanych podczas zabiegu operacyjnego za pomocą drutów i płytek, które po spełnieniu swojej stabilizacyjnej funkcji operator może, ale nie musi wyjąć z ręki. Uzyskanie prawidłowej geometrii stawów nadgarstka jest kluczowe dla osiągnięcia pełnego zakresu ruchomości w obrębie ręki. W celu wytworzenia bezpiecznego środowiska dla uzyskania pełnego zrostu kostnego po złamaniu nadgarstka lekarz decyduje się na opatrunek gipsowy. Często zadawane pytanie brzmi: Jeżeli mam złamanie nadgarstka, jak długo gips powinien stabilizować uszkodzony obszar? Najczęściej pacjenci noszą go przez kilka tygodni. Czas leczenia opatrunkiem gipsowym jest różny i zależny od typu i stabilności złamania, chorób współistniejących oraz wieku pacjenta. Wynosi on od 4-8 tygodni, a czasem nawet więcej. Decyzję o długości leczenia opatrunkiem gipsowym podejmuje lekarz. Czy można wspomóc leczenie nadgarstka, mając rękę w gipsie? W okresie kiedy pacjent ma unieruchomioną w opatrunku gipsowym rękę, można włączyć program usprawniania, wykorzystując do tego celu pole magnetyczne. Działając na wszystkie elementy znajdujące się w obrębie aparatu, pobudza ono komórki ciała do regeneracji, a tym samym przyspiesza zrost kostny. Jest to bezpieczna forma terapii dla osób, które chcą przyspieszyć proces rehabilitacji i szybciej włączyć zabiegi terapii manualnej oraz dla osób, których zrost kostny jest utrudniony i rozciągnięty w czasie. Zapraszamy po poradę. W zależności od wskazań i rodzaju złamania nadgarstka możemy pokazać ćwiczenia instruktażowe – jak w bezpieczny sposób ćwiczyć mając rękę w opatrunku gipsowym, przeprowadzając ćwiczenia kontralateralne bądź ipsilateralne. Czy proces leczenia złamania kości nadgarstka jest zakończony w momencie zdjęcia opatrunku gipsowego? Zdecydowanie nie. Ręka po kilkutygodniowym unieruchomieniu ma zazwyczaj ograniczony zakres ruchomości, zmniejszoną siłę mięśniową (ręka wydaje się być mniejsza). Upośledzona zostaje jej funkcja – przedmioty typu kubek, talerz stają się nad wyraz ciężkie. Osoby, które osiągnęły pełny zrost kostny po złamaniu kości łódeczkowatej lub promieniowej, wymagają natychmiastowej rehabilitacji, polegającej na szybkim uruchomieniu stawów przy wykorzystaniu technik manualnych. Rehabilitacja po złamaniu nadgarstka Pełny zrost kostny i zdjęty opatrunek gipsowy to zielone światło dla fizjoterapeuty do dalszego usprawniania pacjenta po złamaniu kości nadgarstka. Niezależnie od tego czy stabilizacja wewnętrzna (płytki, druty) jest wyciągnięta bądź na stałe pozostawiona w ręce pacjenta, należy rozpocząć pod okiem fizjoterapeuty rehabilitację. Terapia manualna w przypadku złamania nadgarstka polega na manualnym (jak sama nazwa wskazuje) opracowaniu okolicznych tkanek, stawów, mięśni tak, by jak najszybciej usprawnić rękę pacjenta, przywracając jej możliwie pełny zakres ruchomości i siłę mięśniową. Dodatkowo pacjent zawsze dostaje ćwiczenia po złamaniu nadgarstka, które sumiennie i regularnie musi wykonywać dla utrzymania efektów pracy fizjoterapeuty oraz dla dalszego usprawnienia ręki. Jeżeli chodzi o naszą placówkę, wykonujemy szereg zabiegów z zakresu fizykoterapii takich jak: laser, pole magnetyczne, jonoforeza z wapnem, ultradźwięki, krioterapia. Mają one za zadanie przyśpieszyć gojenie się tkanki kostnej – odżywiając je, usuwając produkty przemiany materii w wyniku toczących się w złamanym miejscu procesów leczniczych. Zajmujemy się pełną rehabilitacją po złamaniu kości nadgarstka. Należy pamiętać, że uzyskanie pełnego zrostu kości nie jest równoznaczne z uzyskaniem kondycji kości takiej jak sprzed paru tygodni. Kość po zdjęciu opatrunku gipsowego jest znacznie słabsza i podatna na ponowne złamanie, dlatego tak ważne jest rozpoczęcie rehabilitacji. Nie każde złamanie jest takie samo, a więc nie każde leczenie jest rozciągnięte na okres paru tygodni. Bywają sytuacje gdy w sytuacji bez powikłań (np. zespół Sudecka albo uszkodzenia nerwów obwodowych) oraz bez chorób współistniejących (osteoporoza, cukrzyca) leczenie może zakończyć się w 10 dniach. W trudniejszych przypadkach, np. złamania nadgarstka z przemieszczeniem, całość może zająć dużo więcej czasu. Niemniej jednak program rehabilitacji podejmują Państwo wspólnie wraz z fizjoterapeutą podczas wizyty diagnostycznej. Kiedy rozpocząć rehabilitację po złamaniu nadgarstka? Zapraszamy do R-CITO na darmową konsultację z magistrem fizjoterapii, podczas której wytłumaczymy cały proces leczenia, któremu będzie pacjent poddany. Wizytę diagnostyczną przeprowadzamy w momencie leczenia pacjenta opatrunkiem gipsowym. Zbierzemy wywiad, wykluczymy przeciwwskazania oraz zalecimy odpowiednie zabiegi. W odpowiednim momencie włączymy również terapię indywidualną lub inne zabiegi w celu przyspieszenia całego procesu terapeutycznego. Co ważne, prosimy o telefoniczny bądź mailowy kontakt z naszą placówką w celu wybrania dogodnego terminu i godziny. Pracujemy od godziny 7:00 do 20:00, więc na pewno dopasujemy się czasowo do Państwa możliwości. Telefonicznie dostaną państwo instrukcje dojazdu do naszego gabinetu, termin spotkania oraz informację o konieczności posiadania ze sobą dokumentacji medycznej – musimy znać dotychczas wybraną przez ortopedę/chirurga ścieżkę leczenia. Uprzejmie prosimy o przybycie do naszego gabinetu ok. 10 minut wcześniej w celu wypełnienia oświadczenia o aktualnym stanie Państwa zdrowia. Zapraszamy do skorzystania z naszych usług podczas leczenia złamania nadgarstka (u dziecka, osoby dorosłej, seniora). Czekamy na kontakt! fot. Fotolia Jak dochodzi do złamania kości łódeczkowatej? Uraz kości łódeczkowatej stanowi od 60-80% wszystkich złamań kości nadgarstka. Rocznie dotyka kilkuset osób na każdą milionową populację, zwłaszcza w okresie sprzyjającym wszelkiej aktywności sportowej, to znaczy od wiosny do wczesnej jesieni. Ryzyko złamania kości łódeczkowatej wzrasta w przypadku sportów, w których jesteśmy narażeni na silny upadek na wyprostowane ręce, czyli np.: piłka nożna, jazda na rolkach, deskorolce, rowerze czy jazda konna. Mylące objawy złamania kości łódeczkowatej Kontuzja ta dotyczy małej kości i początkowo nie wiąże się z dokuczliwymi objawami. W pierwszej fazie pojawia się tylko mały obrzęk i minimalny ból, jak przy zwykłym stłuczeniu. Dlatego większość osób bagatelizuje uraz. Z czasem pojawia się silny ból w czasie ruchu i chwytania oraz znaczny dyskomfort w czasie ucisku w miejscu tak zwanej „tabakierki anatomicznej”. Jest to sygnał, że sytuacja jest poważna i wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej. Dodatkową przeszkodą w zdiagnozowaniu złamania jest to, że jest ono często niewidoczne na zdjęciu rentgenowskim. Dotyczy to przede wszystkim urazów bez przemieszczenia. Dlatego ortopedzi nazywają tę kontuzję „cichym złamaniem”. Aż w 40% konsultacji lekarskich uraz nie zostaje rozpoznany w porę, co ma ogromny wpływ na rozwój schorzenia. Bagatelizujesz? Bądź świadomy konsekwencji… Kość łódeczkowata jest najważniejszą kością nadgarstka. Jej uszkodzenie ma bezpośredni wpływ na funkcjonowanie całej ręki, bowiem odbiera jej siłę, a ból utrudnia wykonywanie normalnych codziennych czynności. Nieprawidłowo rozpoznane i nieleczone złamanie prowadzi w konsekwencji do zmian zwyrodnieniowych oraz zniszczenia całego nadgarstka w perspektywie od 5 do 25 lat od momentu powstania urazu. Właściwa diagnoza w odpowiednim czasie może uratować sprawność ręki i uchronić przed niepotrzebnym bólem związanym z operacją. Jak leczyć złamanie kości łódeczkowatej? Zabieg na świeżym złamaniu kości łódeczkowatej jest małoinwazyjny. Z małego nacięcia skóry umieszcza się w kości specjalną śrubę, kontrolując jej poprawne wprowadzenie telewizją rentgenowską albo specjalną kamerą wewnątrz nadgarstka. Pacjent może już następnego dnia swobodnie poruszać ręką. Zabieg ten rekomenduje się jednak wyłącznie pacjentom, u których w porę rozpoznano kontuzję kości łódeczkowatej. – Komplikacje rozpoczynają się dopiero w momencie, gdy mamy do czynienia z zadawnionym złamaniem. W przypadku kości łódeczkowatej w tego typu przypadkach bardzo trudno zmienić zrost – mówi dr Paweł Nowicki ze Szpitala Centrum ENEL-MED. Nieprawidłowy zrost to konsekwencja zbagatelizowania urazu. – Leczenie zaburzeń zrostu kości łódeczkowatej jest mniej więcej dziesięć razy trudniejsze od zabiegu stosowanego w przypadku świeżego złamania – wyjaśnia dr Nowicki. Zobacz też: Jak zabandażować dłoń lub stopę? Na czym polega operacja kości łódeczkowatej? Operacja kości łódeczkowatej niesie ze sobą określone ryzyko powikłań oraz niepowodzenia przede wszystkim z powodu: towarzyszących temu urazowi zaburzeń krążenia w odłamkach kości, trudności technicznych w osadzaniu implantów scalających kość oraz uszkodzeń tkanek otaczających kość przy operacji sposobem tradycyjnym. Operacja trwa nawet do sześciu godzin. Wymaga przeszczepienia do nadgarstka kości z innej okolicy, najczęściej łokcia, biodra i kolana oraz dodatkowych tętnic. –Medycyna wypracowała jednak sposoby, dzięki którym nawet w przypadku zadawnionego złamania możliwe jest przywrócenie dawnej sprawności nadgarstka. Operacja ta jest niezwykle trudna i wymaga specjalnych kwalifikacji, ale jest możliwa i wykonuje się ją w Polsce – dodaje dr Paweł Nowicki. Jeśli wszystkie sposoby zawiodą, pozostaje jeszcze rekonstrukcja nadgarstka za pomocą artroskopowej odbudowy kości łódeczkowatej przez „dziurkę od klucza”. Pierwsza taka operacja została wykonana w Polsce w 2012 roku w Szpitalu Centrum ENEL-MED. Jest to zabieg wymagający najwyższych umiejętności i nie jest powszechnie dostępny w Polsce. Prawidłowo wykonany daje jednak 95% szans na przywrócenie sprawności nadgarstka. Po operacji… Pacjenci, którzy zakończyli leczenie złamania kości łódeczkowatej, powinni być obowiązkowo poddani rehabilitacji. Dzięki specjalnym ćwiczeniom z zakresu kinezyterapii (terapia ruchem) dochodzi do pobudzenia ukrwienia oraz złagodzenia bólu, a z czasem przywrócenia całkowitej sprawności nadgarstka. Konsultacja eksperta: dr Paweł Nowicki, specjalista ortopeda, chirurg ręki ze Szpitala Centrum ENEL-MED. Posiada wieloletnie doświadczenie w leczeniu chorób i urazów nadgarstka – szczególnie przy użyciu metod małoinwazyjnych i artroskopowych. Wykonuje ok. 700 operacji rocznie, wykorzystując najnowocześniejsze techniki. W 2009 r. jako jeden z nielicznych lekarzy w Polsce zdał prestiżowy międzynarodowy egzamin z chirurgii ręki przed komisją europejską, złożoną z wybitnych chirurgów w tej dziedzinie. Jest członkiem i współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Chirurgii Ręki oraz członkiem zarządu sekcji chirurgii ręki Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego. Dr Nowicki należy również do Federacji Europejskich Stowarzyszeń Chirurgii Ręki (FESSH) oraz do Europejskiego Towarzystwa Artroskopii Nadgarstka (EWAS). Zobacz też: Jak opatrzyć ranę, uraz lub złamanie? Źródło: materiały prasowe Enel-Med/mn Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Złamanie kości łódeczkowej u jej podstawy z przemieszczeniem. Witam. Rok temu ćwicząc na siłowni spadła mi sztanga ważąca 80 kg na rękę. Czułem ból poszedłem do szpitala ale nie zostałem przyjęty ponieważ w rejestracji powiedziano mi ze to nie zagraża mojemu życiu i mnie nie przyjmą. Przez cały ten okres czułem ból w lewym nadgarstku postanowiłem zrobić zdjęcie RTG po którym okazało się ze mam złamana kość łódeczkowa z przemieszczeniem. Chciałbym się dowiedzieć co dalej mam z tym zrobić? Jakie mogą być tego konsekwencje? MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu Złamanie trójkostkowe to połączone i jednoczesne złamanie kostki przyśrodkowej, bocznej oraz tylnej stopy. Często towarzyszy mu tylne zwichnięcie stawu skokowego oraz zerwanie więzozrostu strzałkowo-piszczelowego. Mechanizm urazu jest skomplikowany, a kontuzja rozległa. Jakie są przyczyny i objawy urazu? Na czym polega leczenie i rehabilitacja? spis treści 1. Co to jest złamanie trójkostkowe? 2. Przyczyny złamania trójkostkowego 3. Objawy złamania trójkostkowego 4. Diagnostyka i leczenie 5. Rehabilitacja po złamaniu trójkostkowym rozwiń 1. Co to jest złamanie trójkostkowe? Złamanie trójkostkowe to uraz stopy obejmujący jednoczesne uszkodzenie kostki przyśrodkowej, bocznej oraz tylnej. Bardzo często towarzyszy mu tylne zwichnięcie stawu skokowego oraz zerwanie więzozrostu strzałkowo-piszczelowego. Zobacz film: "Lekarze przeoczyli złamanie kości u pięcioletniego chłopca" W medycynie mówi się o dwóch rodzajach złamań stopy: stabilnym, które polega na złamaniu kostki przyśrodkowej i tylnej oraz kostki bocznej, niestabilnym, czyli złamaniu trójkostkowym, któremu towarzyszy często zwichnięcie. 2. Przyczyny złamania trójkostkowego Złamanie trójkostkowe powstaje wskutek skręcenia kostki pod obciążeniem, co jest konsekwencją zadziałania siły, która przekracza fizjologiczny zakres ruchu w stawie (ryzyko wypadku pozwoli zmniejszać odpowiednie obuwie). Dochodzi do niego w czasie biegu, poślizgnięcia czy niefortunnego skoku. Ponieważ siły działające na staw rozchodzą się w różnych kierunkach, dochodzi do zwichnięcia wraz z wyłamaniem obu kostek oraz krawędzi tylnej kości piszczelowej. Zwykle uraz tego typu to wynik przerwania tkanki kostnej na całym jej przebiegu. Do przerwania częściowego dochodzi sporadycznie. 3. Objawy złamania trójkostkowego Złamanie trójkostkowe objawia się: bardzo silnym bólem, dużym obrzękiem, zasinieniem stawu skokowego, ograniczeniem ruchomości stopy, niemożnością stanięcia na stopie, wykrzywieniem stawu i drętwieniem, jeśli doszło do zwichnięcia. 4. Diagnostyka i leczenie Diagnostyka złamania trójkostkowego obejmuje badanie palpacyjne oraz badania obrazowe, takie jak RTG stopy (badanie radiologiczne), badanie USG stopy, rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową. Terapia polega na stabilizacji oraz repozycji złamań. Złamanie trójkostkowe to złamanie niestabilne, które wymaga leczenia operacyjnego ze względu na wysoki poziom komplikacji. Podczas operacji chirurg wykonuje zespolenie wewnętrzne kości oraz usuwa ewentualne odłamy. Stosuje również śrubę stabilizującą, która jest usuwana po około 6 tygodniach. Resztę zespolenia wyjmuje się po mniej więcej 8 miesiącach. Do zabezpieczenia kończyny stosuje się najczęściej but gipsowy. Dodatkowo stabilizuje się więzozrost strzałkowo-piszczelowy. Długość oraz metoda leczenia najczęściej uzależnione są od rozległości uszkodzenia tkanek miękkich, przemieszczeń oraz lokalizacji urazu. Złamanie trójkostkowe - kiedy można chodzić? Chód o kulach, bez obciążania operowanej kończyny, można rozpocząć już w 3 dobie po zabiegu. Częściowe odciążenie następuje po 4-6 tygodniach, a całkowite obciążenie kończyny możliwe jest po 10 tygodniach. 5. Rehabilitacja po złamaniu trójkostkowym Złamanie trójkostkowe należy do jednych z najrozleglejszych i jednocześnie najtrudniejszych w leczeniu złamań stawu skokowego. To dlatego należy pozostawać pod opieką ortopedy i fizjoterapeuty, a kwestię powrotu do zdrowia traktować z należytą powagą. Wczesną rehabilitację, polegającą na pionizowaniu i chodzeniu bez obciążenia rozpoczyna się krótko po założeniu gipsu. Dużą rolę odgrywają ćwiczenia izometryczne mięśnia czworogłowego uda, ćwiczenia stawu biodrowego oraz ćwiczenia stawu kolanowego. Z czasem włącza się ćwiczenia stabilizujące staw biodrowy, terapię mięśniowo-powięziową w okolicach podudzia oraz masaż limfatyczny mający na celu zmniejszenie obrzęku. Wskazane jest stopniowe obciążanie zoperowanej kończyny. W celu przyspieszenia zrostu wykorzystuje się pole magnetyczne oraz różne inne formy fizjoterapii. Pomocny jest laser, krioterapia czy elektroterapia. W kolejnych etapach rehabilitacji po złamaniu trójkostkowym wykorzystuje się ćwiczenia balansu ciała, polegające na przenoszeniu ciężaru ciała na operowaną kończynę czy ćwiczenia na nierównym oraz niestabilnym podłożu. Celem rehabilitacji jest odzyskanie ruchomości w stawie skokowym. Usprawnianie kończyny przebiega wieloetapowo i wymaga współpracy ze specjalistą. Przyjmuje się, że czas zrostu kości nie przekracza 12 tygodni. Złamanie trójkostkowe może jednak nawracać i skutkować opuchlizną w okolicy kostki. Ta staje się wrażliwa na zmiany pogodowe i intensywny wysiłek fizyczny. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

rehabilitacja po złamaniu kości łódeczkowatej